من همون سکوتِ بین واژه‌هام؛ کسی که توی تنهایی انتخاب‌شده‌اش، خودشو پیدا کرده.
نه وابسته، نه بی‌نیاز.. فقط سبک‌بال‌تر از بستن پیوندهای سنگین.
عشق رو بدون بند هم می‌فهمم.
مرگ برام پایان نیست؛ یه گذره.
بودن رو نه در ازدحام، در آگاهی تجربه می‌کنم.
و نوشته‌هام پناهمن؛ جایی که خودمو بی‌واسطه می‌بینم.
